Alweer een paar jaar geleden volgde ik een workshop recept tekenen. Het resultaat was verrassend en liet me niet meer los.
Ik gaf het door aan andere creatievelingen in een workshop.
Thuis tekende ik regelmatig een recept als ik iets lekkers tegenkwam.
Vanaf het begin wilde ik er meer mee doen...

Afgelopen jaar kreeg mijn zoon Robin de kans zelfstandig, met minder begeleiding, te gaan wonen. Het idee was geboren een kookboek te maken voor Robin als hij gaat verhuizen. We leefden naar de verhuizing toe tijdens de bouw van het nieuwe complex. Eind april was de verhuizing een feit. Eigen badkamer en keuken. En nu elke dag koken... maar wat?

Intussen groeide het kookboek gestaag.
Vele uurtjes tekende ik de recepten van vrienden en familie of mijn eigen favorieten in aquarel. De teksten maakte ik zo duidelijk mogelijk en erg kort. Met een mooi gevuld kookboek had ik een zoom gesprek met de uitgever. Wauw wat was zij enthousiast.
Het kookboek blijkt uniek en voor een veel grotere doelgroep te zijn:
Ouders met hun kinderen
Uitwonende studenten
Mannen met 2 linkerhanden👐 in de keuken....

Nu te koop in de WEBSHOP!!

Jolanda den Braber :

Fantastisch kookboek.

Reportage uit het AD 4 december 

Margo maakte een kookboek voor haar verstandelijk beperkte zoon Robin: ‘Heel soms bestel ik toch pizza’

VIDEO

Margo Bresser (57) heeft het zwaar gehad, vooral tijdens de woedeaanvallen van haar opgroeiende zoon met een verstandelijke beperking. Maar in de keuken werd Robin (30) altijd rustig. Toen hij op zichzelf ging, schreef zijn moeder een bijzonder kookboek voor hem, dat prompt uitgroeide tot lokale hit: ,,Mijn hele huis heeft er eentje in de kast staan, behalve Ron. Hij bestelt liever.”

,,Is de rijst al klaar?” vraagt Margo Bresser haar zoon Robin, die achter het fornuis staat. Nadat hij met een lepel door de pan roert, knikt hij instemmend. ,,Dan kunnen we aan tafel”, vervolgt zijn moeder.

Hij lust alles, vertelt Robin. Behalve bruine bonen en spruiten. ,,Dat is toch varkensvoer? Niet te vreten.” Nee, dan liever een van de gerechten uit het kookboek Kook mee met Robin, dat zijn moeder speciaal voor hem schreef, ter gelegenheid van zijn 30ste verjaardag.

Uitverkocht
In april kreeg Robin, met een denkvermogen van een 12-jarige, zijn eigen studio in een begeleid wonen complex, vertelt Bresser. ,,Hier moet hij elke dag voor zichzelf koken, dus maakte ik een kookboek, waarmee hij makkelijk uit de voeten kan.”

Het resultaat is een verzameling niet al te ingewikkelde recepten in boekvorm. Compleet met boodschappenlijstje - het kookproces stap voor stap uitgebeeld in heldere illustraties. ‘Goed boek, daar moet je wat mee doen’, adviseerde de uitgever, die Bresser aanschreef, omdat ze slechts een exemplaar voor haar zoon wilde afdrukken.

Dat werden er honderdvijftig, binnen mum van tijd uitverkocht. ,,Ook de tweede druk van vijfhonderd boeken gaat nu hard”, lacht de schrijfster, die haar boek ook aan de huisgenoten van Robin heeft weten te slijten. ,,Iedereen heeft nu een kookboek in de kast staan, behalve Ron”, merkt Robin op. ,,Die bestelt zijn eten toch liever beneden, bij de catering.”

Bijzonder kind

Zo niet, Robin, glundert zijn moeder. ,,Als kind vroeg hij altijd: kan ik je helpen met koken, mamma? Dan stond hij komkommers, tomaten en paprika’s te snijden. Je kon hem op het aanrecht zetten, dan zat hij er uren later nog. Hij keek vroeger ook altijd naar kookprogramma’s op tv.”

Robin is een bijzonder kind. Dat weet zijn moeder al sinds jonge leeftijd. ,,Hij was 2,5 toen hij pas begon met lopen. Mijn zoon bleef achter met zijn motoriek. In het Zuiderziekenhuis zijn we de medische molen in gegaan met fysiotherapie en orthopedagogiek. Toen kwamen wij erachter dat hij een verstandelijke beperking heeft.”

Ze heeft het zwaar gehad, als radeloze en bezorgde moeder van een kind, opgroeiend met een onzeker toekomstperspectief. Tot zijn zeventiende verzorgde Bresser haar zoon zelf. ,,Maar op een gegeven moment had hij 24 uur per dag begeleiding nodig en verhuisde hij naar een instelling. Hij werd zo sterk, zo puberaal. Ik kon hem niet meer aan, als alleenstaande moeder, gescheiden van zijn vader.”

Nog altijd gaat hij twee keer per week compleet uit zijn dak, vertelt ze. ,,Dat zijn frustraties, omdat kleine dingen niet lukken. Als hij zijn fietssleutel kwijt is, berg je dan maar. Dan wordt hij zo boos, dan is hij niet voor rede vatbaar. Thuis heeft hij een boksbal gehad, waar hij zich op af kon reageren. Hij wil normaal zijn. Niet drie halve, maar vijf hele werkdagen aan de slag als hovenier.”

Snelste van iedereen

Vanwege de progressie die hij heeft doorgemaakt, kon Robin onlangs verhuizen naar zijn eigen studio in een begeleid wonen complex. ,,Hij is zo’n doorzetter”, zegt Bresser trots. ,,Op zijn vierde werd hem verteld dat hij nooit zou kunnen fietsen. Nou, probeer hem nu maar niet bij te houden, want hij gaat als de brandweer. Soms fietst hij uren door de regio.”

Lopen gaat wat moeilijker, vanwege een spasme, vertelt zijn moeder. ,,Zijn hersenen geven een vreemd sein af. Hij gaat op zijn tenen staan en zijn benen raken in de X-stand. Het gekke is: als hij rent, tijdens zijn korfbalwedstrijden, dan gaat hij als een speer.”

Trots pakt Robin twee korfbalbokalen van zijn boekenkast. ,,Ik ben de snelste van iedereen”, zegt hij strijdbaar.

Of het nu op de korfbalclub is, op zijn werk of bij familie; Robin wil worden behandeld zoals elk normaal mens. ,,Ik zou graag aan de overkant willen wonen”, zegt hij, wijzend naar een nieuwbouwcomplex. ,,Graag zónder begeleiding. Die klopt weleens bij me op de deur; of ik de rommel in mijn kamer wil opruimen. Dat bepaal ik toch zeker zelf?”

Heel soms shoarma of pizza 

,,Robin is precies goed zo”, vindt zijn moeder. ,,Zou hij meer denkvermogen hebben, dan dreigt het gevaar van ontsporing. Hij woonde ooit samen in een woongroep met een aantal drugsgebruikers en kleine vandalen met een hoger IQ, maar die door hun zwakbegaafdheid toch tussen wal en schip raken. Daar past Robin niet tussen.”

De zoektocht naar de beste woonplek lijkt de studio in zijn huidige woongroep in Ridderkerk te zijn, waar hij in april de sleutel van kreeg. Sindsdien heeft de nieuwe bewoner elke dag gekookt. Nou ja, bijna elke dag. ,,Heel soms loop ik naar de shoarmazaak om de hoek”, bekent Robin. ,,Of bestel ik via Thuisbezorgd een pizza.”

Overigens heeft hij het boek van zijn moeder niet echt nodig, zegt hij. ,,Ik doe alles uit mijn hoofd. Recepten vind ik op mijn tablet via Google.” En als hij iets opslaat, dan verdwijnt het nooit meer uit zijn fotografische geheugen, weet ook zijn moeder.

Moeilijke tijden

Elke dag kookt hij zijn eigen potje, samen met vriendin Patricia, die ook een studio in de woongroep heeft. De laatste jaren zijn ze een stel. ,,We hebben elkaar gesteund in moeilijke tijden", vertelt ze. ,,Toen zijn opa stierf heb ik hem getroost. Nadat mijn kat doodging, was hij er voor mij. Hij kan erg goed luisteren. Ik zou niet weten wat ik zonder hem zou moeten.”

,,Ik ook niet”, besluit zijn moeder. 

Marcel Wijnstekers 04-12-21, 13:30

Vandaag in het AD regio Rotterdam de reportage op papier.

Laat hieronder een berichtje achter over het kookboek!

Dank je wel alvast

Lijkt mij heel leuk boek. Goed kerstcadeau voor mijn dochter.

Thomashuis:

Wij hebben jouw prachtige kookboek al en gebruiken het met heel veel plezier! Super fijn hoe overzichtelijk het geschreven is waardoor het de zelfstandigheid tijdens het koken vergroot. 

We blijven graag op de hoogte voor als er weer een nieuw exemplaar verschijnt.